Stillevens
Als schilder was hij een typische atelierkunstenaar, weliswaar trok hij er graag op uit met een schetsboekje op zak, om snel vast te leggen wat hem onderweg trof, maar met de schildersezel aan de slootkant of in een straatje zag men hem eigenlijk nooit.
De stillevens behoren tot het beste deel van zijn gehele oeuvre.
Het was een feit, dat hij er niet tegen kon dat anderen over zijn schouder zijn werken gadesloegen, maar of dat de enige reden was, is onbekend, zeker is dat zijn schilderijen in het atelier ontstonden. Dat had ook nadelen, binnen gaf hij zijn onderwerpen de kleuren van zijn herinnering soms geleid door grove aanduidingen in zijn schets ‘rood’, ’donkergroen’ zijn kleurstellingen kregen daardoor een zekere eigengereidheid en voor het gevoel was zijn kleurgevoel niet de sterkste zijde van zijn talent. Het beste slaagde hij nog bij zijn stillevens, maar die zag hij dan ook al schilderend voor zich, zijn liefde voor antieke voorwerpen liep parallel met zijn hartstocht om ze te schilderen, hij beleefde de voorwerpen emotioneel en verdiepte die beleving door ze liefdevol en nauwkeurig af te beelden.
Hij wist in de stillevens de objecten mooi tot een compositie te groeperen, alleen wanneer hij schilderijen met een veelheid van voorwerpen schilderde maakte de compositie een uitgesproken zwakke indruk, in dit verband is een uitspraak die hij vaak thuis herhaalde interessant ‘twee dingen bij elkaar brengen is gemakkelijk, maar het is moeilijk er een derde ding bij te vinden. Het is ook opvallend dat hij meestal kleine formaten schilderde en zelden grote(re) schilderijen maakte.
Het is nauwelijks voor te stellen dat de kosten van een groot formaat hierbij tot de beslissing dwongen, veeleer lijkt het dat hij bij grote formaten angst had het overzicht, de greep op het geheel te verliezen.
Zijn grote liefde voor het stilleven verteld iets over zijn schilderschap hij hield veel van mooie en van oude, door het leven gelouterde dingen, ze inspireerden hem en hadden emotionele betekenis voor hem. Een uitspraak van Valentijn dat hij al schilderend zijn gevoelens uit kon zeggen, moet wellicht vooral zo verklaard worden dat hij de emotie van de confrontatie van mooie en oude dingen verdiept beleefde door ze met nauwkeurigheid af te beelden.
De stillevens van Valentijn zijn grofweg te verdelen in twee categorieën, stillevens als kunst, en stillevens als vastlegging van de antiekverzameling. Deze laatste categorie is waarschijnlijk niet bedoeld geweest voor de verkoop maar voor eigen genoegen, zo zijn er verscheidene werken bekend waarbij verschillende antieke voorwerpen zo zijn afgebeeld dat de compositie ondergeschikt is geraakt aan de weergegeven (antieke) voorwerpen. Juist deze ongewone werken zijn nu een herkenning voor de stijl en charme van zijn kunstenaarsschap.
Enkele schilderijen uitgelicht
Een stilleven met verschillende voorwerpen, zoals Valentijn er vele maakte, technisch knap, vooral van stofuitdrukking goed gecomponeerd en goed van kleurstelling. 36,5×48,5 paneel (Collectie SNS Historisch Centrum)
Antieke voorwerpen 1941, 25×33 paneel (Collectie SNS Historisch Centrum)
Stilleven Westerwald kruik en schaal met uien, 20×29,5 op paneel(collectie Remy Steller)
Stilleven met een Imari bekervaas, polychrome koeien en hond en een middeleeuwse kan. (collectie Remy Steller)
Antieke voorwerpen Westerwald kruik, imari bord en zeeschelp uit de verzameling van Pieter Valentijn. 27,5x 33 paneel (collectie Remy Steller)
Een voorstelling van een/zijn verzameling antiek, voorstellende een boek, strijkijzer, een tegel met een voorstelling van Neptunus, een koffie-
Een schilderij van 34 x 28 cm voorstellende een tafereel met een makreel op een tinnen bord, aardewerken bord met broodbolletjes en daarachter een Keuls aardewerken pot met lepel.(Collectie SNS Historisch Centrum)
Stilleven Olielamp(Snotneus) met boek en middeleeuwse pot, 30×40 op paneel (Collectie SNS Historisch Centrum)
